MUAVİYE
KİMDİR!..? SORUSUNUN NETİCEDEKİ CEVABI;
Muaviye, İslam toplumunun birlik ve beraberlik içinde olmaya en muhtaç olduğu zaman diliminde; hiçbir çağrıya kulak asmayan, bir sürü savaş
sonucunda sahabelerin de içinde olduğu
yetmiş binden fazla kişinin ölümü, Allah resulünün otuz yılda kurduğu düzenin, tevhit anlayışısın, yıkılması, insanın şahsiyetin
değersizleştirilmesi, yalan ve iftiranın normalleştirilmesi, ümmetin bir birine
düşman edip büyük kopuşun olmasına zemin hazırlaması, ahlaksızlığın, her türlü
gayri meşruluğun meşrulaştırılması, siyasete; entrika hile, tuzak ve oyunların
kazandırılması, ehliyetin yok edilerek saltanatın yani babadan oğula geçişlerin
sağlanması, bu uğurda Allah resulünün hem evladı hem de damadı olan Hz.
Ali ve çocuklarının şahsiyetlerine
camilerde sokaklarda küfür edilerek katledilmesine
zemin hazırlanmasına kadar bütün bu zor işleri başararak Sultan olmuş bir
zattır! Muaviye!
MUAVİYENİN ENTRİKA TUZAK VE HİLELERİ
Bir gün Kufe'den, bir Arap, devesiyle Şam'a gelmiş.
Şam sokaklarında dolaşırken biri ona yanaşmış:
- Ver o dişi deveyi bana! demiş. Kufe'den gelen
adam, "Bu deve benimdir, üstelik dişi değil, erkektir" diye itiraz
etmişse ikna edememiş, tartışma büyümüş.
Konu Muaviye'ye yansımış. Halk meydanda toplanmış...
Muaviye, Kufe'den gelenle Şam'da deveye sahip çıkan Şamlıyı dinledikten sonra,
kararını açıklamış:
- Bu dişi deve Şamlınındır!
Sonra
toplananlara dönmüş ve sormuş:
- Ey cemaat, bu dişi deve kimindir?
Cemaat hep
birlikte bağırmış:
- Şamlınındır!
Kufeli şaşkın
bir vaziyette devesinin ardından bakakalırken, Muaviye onu yanına çağırmış:
- Ey Kufeli, dinle! Sen de ben de biliyoruz ki, bu
deve senindir ve dişi değil, erkektir. Ama sen Kufe'ye dönünce gördüklerini
Ali'ye anlat ve de ki: "Ey Ali, Muaviye'nin, dişi deveyi erkekten ayırt
edemeyen, o ne derse evet diyen 10 bin adamı var! Ayağını denk al!"
Muaviyenin
entrikaları bununla bitecek gibi değil! Örnek verilmesi gerekirse;
Hz Ali nin
kardeşi devlet hazinesinden para ister. Ali kendisinin ne kadar parası varsa
vermeyi ancak hazineden veremeyeceğini kardeşine bildirir. Akil kardeşine kızarak ağbeyinden uzaklaşır!. Onun
zaafından faydalan Muaviye durumu fırsata çevirerek onu yanına çeker. Kardeşi kardeşe düşman eder!
Hz Ali yi zayıflatmak için onun en başarılı iyi
siyaset bilen valilerden Kays b. Sa’d’ile
arasını çeşitli tuzaklarla açarak onun görevden Ali tarafından
alınmasını sağlar!
Sıffin savaşında tam yenilme aşamasında iken, Ali’ye
karşı savaşan Suriyeli askerlerin, mızraklarının ucuna Kur’an sayfalarını
taktırarak, ileri sürmesi sonucu, Ali taraftarlarının "biz Kuran’a karşı
savaşmayız" diyerek son anda savaşı
durdurması! Sayesinde yenilgiden kurtulup, daha sonra kendisine halifelik
yolunun açılmasını sağlar!
Tartışmalı hale getirdiği halifeliğin yeniden seçimi
konusunda Hakem oyununu tezgahlar!
Hz. Ali’nin güçlü valilerinden biri olan Faris valisi Ziyad b. Ebîh’ kardeş ilan
ederek “Ziyad b. Ebî Süfyan” olarak ilan edip tarafına çeker!
Kendisine karşı savaşmaya hazır olan Hz Hasan’ı komuta kademesinin bir kısmını
satın alarak gücünü zayıflatması, Halifeliği ele geçirmeden önce Hz Hasan ile
anlaştığı konuların hiç birine mutabık kalmaması! Mesela, Adaletten şaşmama, Ali ve çocuklarına
(ehlibeyte) camilerde küfür ettirmeme, ile kendisinin yerine yakınlarından
birini yani oğlu yezit’i halife atamama konusunda verdiği sözde durmaz!
MUAVİYE, KENDİNE MUHALİF
OLARAK GÖRDÜĞÜ KİMSELERİ NASIL ALT ETTİ!
Muaviye; Muhalif gördüğü kişilerle uzlaşma yoluna gitmeden onları alt etmek için her yola baş vurmuş bir kişiliktir. Herkesin zayıf bir tarafı var ilkesi ile,
onlara; Para, mal, makam-mevki gibi türlü vaatleri kullanarak muhalifleriyle
diyalog kurmayı veya onları ikna etmeyi öncelikle deneyen, sonra da bunların
işe yaramadığı yerde gözdağı, tehdit, sindirme, maaşlarını kesme gibi
psikolojik, politik ve ekonomik baskı yöntemlerini devreye sokmuş, bunların da
yetersiz kaldığı durumlarda muhalifleriyle savaşmış veya onları çeşitli tuzaklarla öldürtmüştür!. Bunlara
yönelik örneklemeler verirsek;
Kendisi acısından tehlikeli gördüğü Hz Ali nin Mısır
valisi Eşter’i bazı maddî vaatler
karşılığında bir gayri müslime, zehirli bal şerbetini içirtmek suretiyle
öldürtmüştür (Taberî, Tarih, V, 96;)
İktidarı boyunca
ümmet içinde fitne üretmeyi sürdüren muaviye, Şiî ve Haricî taraflar
arasındaki soğukluğu, bilhassa Şiîler’in Haricîler’e karşı beslediği intikam
duygusunu kendi menfaatleri doğrultusunda kullanarak, ordusunu yıpratmaya gerek
kalmadan bu iki baş muhalif grubu birbirine kırdırttı.(Taberî,
Tarih, V, 173-176.)
İktidarını sağlam temeller üzerine kurmak ve
istikrarla yürütmek adına, Araplar arasında dahi olarak nam salmış olan
kişileri bir şekilde para yada makamla satın almıştır! Amr b. el-Âs, Mugîre b.
Şu’be ve Ziyad b. Ebîh’ bunlardan bazılarıdır!( Zeydan, Corci, İslam Medeniyeti Tarihi, İstanbul 1970,c. III, s.
101.)
Kendisine biatı reddeden Harici ve şiirlere karşı
valisi Ziyad b. Ebîh en sert hutbeleri irad etmiş, tarihte az
rastlanır infazları gerçekleştirmiştir. İnsanlar gece sokağa çıkamaz olmuştur.( İbn Abdirabbih, el-İkd,V, 270)
Abdurrahman’ın, Bizans topraklarına yaptığı
seferlerde gösterdiği başarıların, ona, Suriyeliler nezdinde giderek artan bir
itibar kazandırmasının oğlu yezit in istikbaline engel olacağı endişesi ile onu
zehirletmiştir!( İbn Abdirabbih,
el-İkd, V, 39; Mes’ûdî, Murûc, II, 347.)
Muaviye karşıtı olan Kays b. Sa’d ve Hz. Hasan’ın
öncü kuvvetleri komutanı olan Ubeydullah b. Abbas’a kendisine engel olunmaması
için rüşvet teklif etmiştir. Onun bu cazip teklifleri Kays tarafından kesin bir
şekilde reddedilse de, Ubeydullah’ın taraf değiştirmesini sağlamıştır.( Ya’kûbî, Tarih,
II, 214-215. )
Nitekim Muaviye bütün bu kötülüklerine sahip çıkma
erdemini de şu sözlerle göstermiştir!; “Ben hilafete sizin sevginizle gelmedim;
kılıcımla (tırnaklarımla kazıyarak) yaptığım mücadele sonucunda geldim” dediği
rivayet edilmektedir. (İbn Abdirabbih, el-İkd, IV,
170.)
İmam Hasan, Muaviye’nin vaat ettiği para, altın ve
makama aldanan Müslümanlar tarafından yalnızlığa itilmişti. İmam Hasan
Müslümanların birliği için Habil olmayı tercih etmiş ve hilafeti saltanata
dönüştürmemesi şartı ile hilafeti Muaviye’ye devretmişti. Muaviye yaptığı
anlaşma maddelerine uymayarak oğlu Yezid’i kendisinden sonra sultan ilan
etmiştir!.
Muâviye iktidar mücadelesinde dini, Kuran’ı ve
sünneti meşruiyeti hiçbir zaman dikkate almamıştır. Bu ise, Emevi iktidarının
sürekli biçimde dini – siyasi grupların isyanlarına sebep olduğu görülmektedir.
Emevi iktidarının siyaseti ve ayakta kalması için din çok hayati bir öneme
sahipti. Bu nedenle özellikle ulema ile ilişkileri çok önemli hale gelmektedir.
En başta ulema engelinin ortadan kaldırılması gerekiyordu. Çünkü iktidarını
dokunulmaz ve meşru kılmak için Tanrısal güç ile sıvazlamak şarttı. Böylece her
icraatları eleştirilemez bir din buyruğu halini alacaktı.
Emeviler,
iktidarlarına dini bir nitelik kazandırmak için bir takım hadisler yazdırdılar.
Nasıl olsa Hz. Muhammed’in ağzından çıkan sözlere kimse karşı gelemezdi. Böyle
yazdırılan bir hadise göre; Muaviye, Hz. Muhammed ile birlikte cennete
gidecekti. Hz. Muhammed’in söylediği rivayeti ile Muaviye’nin yazdırdığı
hadislerden bazıları şöyleydi: 'Hz. Peygamber, Muaviye’nin başkasının
hidayetine vesile olması ve Muaviye’nin azaptan kurtulması için Allah’tan
niyazda bulunmuştur' (Age. say;31) 'Muaviye,
vahyi yazacak emin kişilerden biri olduğu için, Cebrail gelip vahyi ona teslim
etmesini istemiş.' 'Cebrail, Âyete’l Kürsi’yi yazması için Muaviye’ye kalem
hediye etmiştir.' 'Hz. Peygamber, Muaviye’ye ‘idareci olursan halka iyi davran’
demiş ve onun ileride halife olacağına işaret etmiştir.' Muâviye ile ilgili bu
rivayetlerin içerikleri, senetleri ve geliş zamanları olarak sahih hadislerle
uygunluk göstermemektedir.
Velîd b. Abdülmelik halka şu açıklamayı yapıyordu:
‘Ey insanlar! Bize itaat etmeniz ve bizimle beraber olmanız gerekir. Çünkü
şeytan cemaatten uzak olanlarla ve ayrılıkçılarla beraberdir. Biliniz ki, kim
bize karşı içindekini ortaya çıkarırsa gözlerinden çıkarırız. Kim içindekini
gizli tutarsa o zehiriyle ölsün’. Emevi iktidarı sadece idareye karşı
mücadeleyi yasaklamıyordu. Dini ve siyasi tezlerine karşı aykırı fikirleri ve
bunların yayılmasını da yasaklıyordu.
Emevi iktidarı yöneticileri, hilafetin Allah
tarafından Emevi ailesine verildiğine, idarecilere günah yazılmadığına,
hilafetin öbür dünyada cezalandırılmayacağına ve müminlerin idareye itaat
etmekle mükellef olduklarına ilişkin tezlere inanıyorlar ve bu düşünceleri din
diye yaymaya çalışıyorlardı.
Muaviye Ayrıca, halifelerin Allah’ın iradesini
temsil ettiğine inanıyorlardı. Emevi iktidarının din dışı icraatlarını Allah’ın
taktiri olarak görüp bunun faturasını Allah’a kesme düşüncesi yeni değildi.
Kader düşüncesinin temelleri, iktidarın kurulduğu ilk yıllarda atıldı ve
sonraki halifeler tarafından da devam ettirildi. Çünkü kaderci din anlayışı,
iktidarın din politikasının önemli bir parçası olup, idare için hayati öneme
sahipti. Emevi iktidarı Müslüman olmayanlara geniş dini hak ve özgürlükler
tanırken, kaderciliği reddeden Müslümanlara bu hakları tanımıyor, onlara suçlu
gözüyle bakıyordu. Emevilerin çok önemsediği kader anlayışına karşı çıkan çok
sayıda kişi halkın önünde öldürülmüştü.
Muaviye Emevilerde biat etme olayı şu şekilde
yapılırdı; camiye çağrılan halk ‘işittik, itaat ettik, kitap ve sünnetle amel
ettik (İbn
Hadid.IV,6. İbn Abdirabbih,IV,333; İbnu’l-Esir. Kâmil,III,148 vd;İbn Kesir,
el-Bidâye,VIII.21.)
